Strona główna Centrum Medyczne Psychiatra Opis

badanie zdrowia psychicznego, umów wizytę z psychiatrą - gabinet psychiatryczny

Psychiatra Wrocław

Psychiatra

Czas trwania wizyty: do 30 min.

Usługi lekarzy psychiatrów w Dolnośląskim Centrum Psychoterapii:

1) konsultacja lekarza psychiatry - jednorazowa wizyta i badanie mające na celu ocenę stanu zdrowia, diagnoza problemu i ewentualnie uzgodnienie sposobów i zasad dalszego leczenia.

2) konsultacja lekarza psychiatry specjalisty od dzieci i młodzieży - jednorazowa wizyta i badanie mające na celu ocenę stanu zdrowia, diagnoza problemu i ewentualnie uzgodnienie sposobów i zasad dalszego leczenia. W trakcie konsultacji przeprowadza się również wywiad z rodzicami osoby niepełnoletniej.

3) leczenie u lekarza psychiatry - forma pomocy podobna jak w wypadku innych lekarzy specjalistów, opierająca się na badaniu, diagnozie, stosowaniu farmakoterapii, udzielaniu psychicznego wsparcia z elementami psychoterapii. Jeżeli zauważymy wokół siebie duże zmiany, których przyczyn nie potrafimy wytłumaczyć np. otoczenie dobrze nam znane stało się jakieś inne, obce, być może wrogie, jeżeli osoby bliskie sprawiają wrażenie jakby się od nas odwróciły, jeżeli nasze dotychczasowe życie stało się puste, niesatysfakcjonujące, obojętne, to z pewnością powinniśmy zasięgnąć porady psychiatry. Na ogół to innym osobom łatwiej dostrzec zmiany zachodzące w naszym zachowaniu, dlatego jeśli ktoś z naszych bliskich stał się bez przyczyny nieufny, podejrzliwy, smutny, zamyślony, jakby nieobecny, zmienił lub utracił swoje dotychczasowe zainteresowania, ma kłopoty ze snem, przestał wywiązywać się ze swoich codziennych obowiązków, zaczął zdradzać dziwaczne zainteresowania lub zmienił upodobania, to wizyta u psychiatry jest bezwzględnie konieczna.

Do najczęściej występujących chorób psychicznych zalicza się:

a) zaburzenia depresyjne

b) zaburzenia lękowe (np. nerwice)

c) zaburzenia psychotyczne (np. schizofrenia)

d) choroby otępienie (np. choroba Alzheimera).

a) zaburzenia depresyjne

Depresja jest chorobą, polegającą na głębokim i długo utrzymującym się smutku, przygnębieniu, rezygnacji. Sam smutek to tylko jeden z wielu objawów, składających się na obraz depresji. Zazwyczaj razem ze smutkiem występuje:

- utrata zainteresowań - chory nie znajduje w niczym przyjemności, nic go nie cieszy. Porzuca dawne zainteresowania, nie zajmuje się tym, co dotychczas lubił robić.

- spadek energii - chory jest osłabiony, mało aktywny, zmęczony. Wolniej mówi i porusza się, dotychczasowe codzienne czynności zajmują mu wiele czasu lub w ogóle ich nie jest w stanie wykonać.

- lęk - chory ma poczucie zagrożenia, odczuwa niepokój, napięcie, przewiduje 'czarne scenariusze'. Ma lęk przed przyszłością, jest pełen pesymizmu.

- poczucie winy i niska samoocena - chory nie wierzy w siebie i swoje możliwości, czuje się winny nawet za rzeczy na które obiektywnie nie miał wpływu.

- problemy ze snem - chory cierpi na nadmierna senność i osłabienie w ciągu dnia lub bezsenność i częste budzenie się w nocy.

- niemożność koncentracji - chory ma trudności w skupieniu uwagi, precyzji myślenia. Wysiłek umysłowy stanowi dla niego duży problem.

- brak apetytu - następuje spadek wagi, chory chudnie kilka kilogramów w krótkim czasie

- myślenie o śmierci - chory może mieć myśli o śmierci, umieraniu, doznaniu ulgi, ucieczce od aktualnej sytuacji choroby, co może w konsekwencji prowadzić do próby popełnienia samobójstwa.

Depresja może przebiegać w trzech różnych postaciach:

1. Pojedynczy epizod depresyjny.

W tym przypadku depresja pojawia się tylko raz, ustępuje po leczeniu i więcej nie wraca.

2. Zaburzenia depresyjne nawracające - choroba afektywna jednobiegunowa. Choroba ta przebiega w postaci nawracających co pewien czas stanów depresji, rozdzielonych okresami remisji. Długość okresów zdrowia i choroby bywa różna u pacjentów.

3. Choroba afektywna dwubiegunowa - w trakcie choroby przeplatają się okresy depresji, zdrowia i tzw. manii. Choroba dwubiegunowa najczęściej poprzedzona jest epizodem depresji. Mania jest przeciwieństwem depresji. Jest to stan chorobowy, w którym pacjent ma niespotykany nadmiar energii, podejmuje się realizacji nierealistycznych często planów i zamierzeń, jest przesadnie towarzyski i rozrzutny, dopisuje mu humor, ma ograniczony czas snu i odpoczynku. Czasami chory w manii jest drażliwy, wybuchowy, agresywny.

Zaburzenia depresyjne - metody leczenia:

Depresja jest chorobą, którą można skutecznie i trwale wyleczyć. Specjalistyczną terapią depresji zajmują się psychiatrzy i psychoterapeuci.

b) zaburzenia lękowe

Do najważniejszych zaburzeń nerwicowych zaliczamy:

1. Lęk uogólniony - jest to jedna z najczęściej spotykanych nerwic. Występuje u szerokiej grupy osób, którzy w jakimś okresie życia nie są w stanie udźwignąć zbyt wielu stresujących bodźców z zewnątrz.

Podstawowe objawy lęku uogólnionego to:

- niepokój i napięcie psychiczne, utrzymujący się przez wiele tygodni

- ciągłe zamartwianie się i obawy dotyczące codziennych spraw i obowiązków

- niemożność relaksu ani odprężenia

- kłopoty z zasypianiem, w głowie chorego kłębią się czarne myśli

- zły nastrój i rozdrażnienie

- liczne objawy związane z lękiem (uczucie duszności, dławienia w gardle, ściskania koło serca, nudności, biegunki, wzdęcia, pobolewania brzucha, uporczywe bóle głowy, mięśni, krzyża)

2. Nerwica natręctw - polega na występowaniu u chorego dwóch podstawowych objawów: - nawracających, nieprzyjemnych, niechcianych myśli lub wyobrażeń (tzw. obsesji) - natrętnych, powtarzanych w kółko czynności (tzw. kompulsji).

3. Fobie - polegają na tym, że chory odczuwa przesadny, irracjonalny lęk w określonych miejscach (np. winda, wysoki budynek) lub sytuacjach (np. widok pająka). Na samą myśl o nich pacjentowi robi się słabo, kołacze mu serce, poci się, drży, trzęsą mu się nogi. Osoba cierpiąca na fobię stara się unikać miejsc lub sytuacji, które wywołują napad lęku. Typowe przykłady fobii to: arachnofobia (lęk przed pająkami), klaustrofobia (lęk przed zamkniętymi pomieszczeniami), akrofobia (lęk wysokości). Specyficznym typem fobii jest fobia społeczna. Jest to lęk przed ośmieszeniem, skompromitowaniem się na forum publicznym (np. podczas akademii w szkole czy przemówienia w pracy). Osoba cierpiąca na fobię społeczną nie jest w stanie zabierać publicznie głosu, nie znosi skupiać na sobie uwagi otoczenia.

4. Zaburzenia somatyzacyjne - w tych zaburzeniach nerwicowych chory odczuwa liczne fizyczne dolegliwości, które nie znajdują potwierdzenia w badaniach dodatkowych (EKG, USG, RTG, tomografia). Objawy te mogą obejmować: - kłucia i kołatania serca; - napady duszności; - zlewne poty; - dławienie w przełyku, - pobolewania i wzdęcia brzucha, - utrzymujące się biegunki, - zawroty i bóle głowy). Chory zwykle nie jest świadomy podłoża psychicznego swoich dolegliwości i szuka pomocy u kardiologów, gastrologów, neurologów - niestety bezskutecznie. Wywołuje to u pacjenta niepokój i napięcie psychiczne, przygnębienie, kłopoty z zasypianiem. Prawdziwa przyczyna jego stanu zdrowia leży w psychice, która wpływa na pracę narządów wewnętrznych. Dawniej zaburzenia somatyzacyjne były nazywane ?nerwicą serca?, ?nerwicą żołądka? itp.

Zaburzenia nerwicowe - metody leczenia:

Farmakoterapia w połączeniu z psychoterapią jest najlepszą metodą leczenia nerwicy. Psychoterapia polega na cyklicznych spotkaniach z psychoterapeutą, które najczęściej prowadzone są w formie rozmowy, może być prowadzona w sposób indywidualny (pacjent i terapeuta) lub grupowy (kilku pacjentów i terapeuta). Rodzaj terapii dobierany jest pod kątem konkretnego schorzenia i dostosowywany do pacjenta.

c) zaburzenia psychotyczne

Schizofrenia jest chorobą, która u poszczególnych osób może przebiegać w zupełnie innej formie - występuje w niej olbrzymia różnorodność objawów. W przebiegu schizofrenii zazwyczaj obserwujemy tzw. objawy pozytywne i negatywne. Schizofrenia może rozpoczynać się w sposób gwałtowny, z silnym lękiem, pobudzeniem, niekiedy agresją. U niektórych osób początek choroby jest podstępny, niewyraźny, z silną izolacją od otoczenia.

Objawy pozytywne schizofrenii:

Urojenia - czyli nieprawdziwe przekonania, w które chory wierzy, dostrzega związki pomiędzy wydarzeniami i sytuacjami, które inni uważają za zbieg okoliczności (np. twierdzi że ludzie bacznie przyglądają się gdy idzie ulicą).Czasami chory staje się podejrzliwy, nawet wobec rodziny - uważa, że ktoś chce go skrzywdzić, czuje się prześladowany. Urojenia mogą przyjąć też treść wręcz nieprawdopodobną (np. chory czuje się bogiem lub szatanem).

Omamy - (np. słuchowe, wzrokowe) polegają na tym, że chory słyszy rzeczy, których inni nie słyszą (np. głos prześladowcy zza okna), czasami pacjent widzi postacie, zjawiska, których nie widzi jego otoczenie, rodzina. Treści spostrzegane przez chorego utwierdzają go w jego urojeniach.

Lęk - chory ma silne poczucie zagrożenia, nie potrafi jednak powiedzieć czego się boi, zamyka się w sobie, izoluje, jest napięty, niespokojny. Moze miec problmy ze snem.

Objawy negatywne schizofrenii:
Autyzm - chory traci zainteresowanie otaczającym go światem. Pogrąża się w rozmyślaniach, całymi godzinami zastanawia się nad czymś, nie potrzebuje towarzystwa, rozmów, znajomych. Izoluje się od rodziny, otoczenia, zamyka się we własnym świecie.
Rozpad osobowości - polega na tym, że chory zachowuje się w sposób niezrozumiały dla otoczenia, mówi w dziwny sposób, niegramatycznie, tworzy nowe, tylko dla niego zrozumiałe wyrazy, ma problemy z koncentracją, rzeczowym odpowiadaniem na pytania i normalnym prowadzeniem rozmowy. Zachowuje się chaotycznie, w udziwniony sposób wykonuje dotychczasowe czynności.
Zmiany w sferze emocji - możemy obserwować chłód uczuciowy, brak zainteresowania najbliższymi, zobojętnienie. Czasami osoba staje się niedostosowana - uśmiecha się mówiąc o rzeczach smutnych lub staje się drażliwa i wybuchowa bez wyraźnej przyczyny.

Schizofrenia - metody leczenia:
Schizofrenia jest chorobą, która obecnie może być skutecznie leczona. Warunkiem jest regularne przyjmowanie leków, przepisanych przez lekarza psychiatrę, adaptacji w chorobie sprzyja podejmowanie psychoterapii nastawionej na psychoedukację, trening społeczny, współpracę z rodziną chorego.

d) choroby otępienne

Najważniejszymi objawami otępienia są:

Problemy z pamięcią: początkowo chory zapomina o drobiazgach, ma trudności w przypomnieniu sobie nazwisk znajomych osób. Zaburzenia pamięci stopniowo narastają, chory zapomina ważne fakty ze swojego życia, myli się odnośnie adresu zamieszkania, własnej daty urodzenia, imion dzieci. Wraz z postępem choroby pacjent nie poznaje najbliższych osób, jest zupełnie zagubiony w otoczeniu. Niekiedy rozmawia z własnym odbiciem w lustrze - nie poznaje samego siebie. Spadek zdolności intelektualnych - chory ma narastające problemy z liczeniem, planowaniem, logicznym rozumowaniem. Nie jest w stanie poradzić sobie w pracy, obowiązki domowe sprawiają mu trudność. W końcowej fazie choroby pacjent nie nawiązuje logicznego kontaktu z otoczeniem.

Problemy z rozpoznawaniem i nazywaniem przedmiotów - chory nie potrafi przypomnieć sobie nazw przedmiotów codziennego użytku . Później zapomina do czego służą i może próbować używać ich w sposób niezgodny z przeznaczeniem. Trudności w wykonywaniu złożonych czynności - osoba z otępieniem nie potrafi samodzielnie gotować, sprzątać - zapomina jak to się robi. W bardziej zaawansowanych stadiach chory nie umie się umyć, ubrać, wymaga stałej pomocy ze strony innych.

Zaburzenia mowy - pacjent ma problemy z rozumieniem mowy i sam coraz gorzej posługuje się mową. Nie rozumie próśb i poleceń, sam zaczyna używać coraz mniejszego zasobu słów. Komunikuje się z otoczeniem za pomocą prostych wyrażeń ('boli', 'jeść', 'tak', 'nie'). W zaawansowanych stadiach otępienia pacjent nie potrafi w ogóle posługiwać się mową i zupełnie nie rozumie wypowiedzi innych. W miarę postępu choroby, w zawansowanym otępieniu u pacjenta mogą pojawić się jeszcze inne objawy:

Omamy - najczęściej polegają na tym, że chory widzi osoby lub przedmioty, które naprawdę nie istnieją. Pacjent podnosi niewidoczne przedmioty z podłogi albo rozmawia z kimś, gdy jest sam w pustym pokoju. Omamy zwykle występują wieczorem i nocą.

Urojenia - są nieprawdziwe przekonania, w które chory wierzy i których nie można mu wyperswadować. W otępieniu pacjent może być przekonany, że rodzina go chce otruć i odmawia przyjmowania leków i jedzenia. Niekiedy chory twierdzi, że jest okradany - a w rzeczywistości po prostu nie pamięta, gdzie schował pieniądze i ile ich było.

Silne pobudzenie i agresja - może wynikać z występujących urojeń (chory czuje się zagrożony), może być wywołane omamami (chory widzi coś przerażającego) lub po prostu jest związane z zagubieniem i lękiem.

Rodzaje otępień:

Otępienie może być wywołane każdym czynnikiem uszkadzającym mózg (uraz głowy, alkohol, udar mózgu). Niekiedy trudno jest określić konkretną przyczynę - jak ma to miejsce w chorobie Alzheimera. Do najczęściej spotykanych zespołów otępiennych należą:

Choroba Alzheimera - wywołana obumieraniem komórek nerwowych w mózgu, co prowadzi do stopniowego, przewlekle postępującego otępienia. Początek choroby jest podstępny, niewyraźny, bez wyraźnych objawów neurologicznych (typu: paraliż ręki lub nogi). Przebieg choroby może być szybki lub wieloletni, choroba zwykle zaczyna się po 65 roku życia. Choroba Alzheimera jest najczęstszym typem otępienia.

Otępienie naczyniowe - wywołane jest miażdżycą naczyń krwionośnych w mózgu. Prowadzi to do powstawania niewielkich udarów mózgu - co jest bezpośrednią przyczyną otępienia. W odróżnieniu od choroby Alzheimera zwykle można uchwycić początek otępienia - po udarze mózgu nagle pojawiają się zaburzenia mowy, niekiedy paraliż ręki lub nogi. Otępienie naczyniowe ma skokowy przebieg - wywołany kolejnymi udarami mózgu.

Leczenie otępień:

Otępienie jest chorobą stale postępującą. Oznacza to, leczenie należy rozpoczynać jak najwcześniej. Obecnie najskuteczniejszą metodą terapeutyczną w otępieniach jest podawanie leków, spowalniających przebieg choroby.

Zapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć:

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej skontaktuj się z naszym konsultantem:

Martyna Konstanty

Pracownia Testów DCP

Dolnośląskie Centrum Psychoterapii prowadzi największą na Dolnym Śląsku Pracownię Testów Psychologicznych. W naszej ofercie znajdziecie Państwo ponad 100 metod diagnostycznych.

Więcej

Anoreksja, Bulimia !

Dolnośląskie Centrum Psychoterapii zaprasza na terapię grupową zaburzeń odżywiania. Grupa terapeutyczna ma charakter otwarty, tzn. że możliwe jest przyjmowanie uczestników do grupy na każdym etapie jej trwania. Zapraszamy w środy od 18.00 do 20.00.

Więcej

Depresja, lęk ? DDA?

Dolnośląskie Centrum Psychoterapii zaprasza na terapię grupową dla osób depresyjnych i lękowych oraz DDA. Grupa ma charakter otwarty, tzn. że możliwe jest przyjmowanie uczestników do grupy na każdym etapie jej trwania.

Więcej